โรคซึมเศร้า อย่ามองเมิน อย่าหลบตา อย่าเพิ่งรำคาญ

"แปลกเนอะ เดี๋ยวนี้คนเป็นโรคซึมเศร้ากันเยอะ"

"ทำไมคนเดี๋ยวนี้เป็นกันเยอะจัง

สงสัยเพราะสังคมมันเปลี่ยนไป"

"เอะอะก็ซึมเศร้าๆ

มันจะเป็นกันเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ"

- - - - - - -

โรคซึมเศร้ามันเป็นโรคใหม่จริงหรือ?

หรือแค่เพราะเราเพิ่งเคยรู้จักมัน?

เราไม่เคยได้ยินเรื่องคนฆ่าตัวตายมาก่อนหรือ

เราไม่เคยได้ยินเรื่องคนเศร้าหนักแบบไม่มีสาเหตุหรือ

.

เปล่าหรอก... เราได้ยินมาตลอด

เพียงแต่เราไม่เคยตระหนักเลย

ว่าคนเหล่านั้น... อาจเป็นซึมเศร้า

- - - - - - -

เราเองก็ไม่เคยรู้จักโรคนี้ค่ะ

รู้แค่ว่า บางทีรู้สึกเหมือนหมดอาลัยตายอยาก

อยากนอนๆ ให้มันพ้นไปวันๆ

ไม่อยากตื่นมารับความจริงเลย

หรือบางทีก็ไม่อยากหลับ

อยากตื่นทำนู่นนี้อยู่อย่างนั้น

เพราะกลัววันพรุ่งนี้จะมาถึง

.

รู้ว่าอ่อนไหวมากๆ มากกว่าคนอื่น

ว่าเวลาเศร้า มันจะดิ่งลึก... ลึกแบบไร้ก้นเหว

.

รู้ว่ามี limit ในการเศร้าหรือโกรธ

และถ้าเลยจุดนั้นไป ตรรกกะจะปี้ป่น

และทางออกในหัวที่มีอยู่อย่างเดียวคือ

"ไม่มีเราอยู่... คงจะดีกว่า"

.

มันเกลียดตัวเอง

รู้สึกว่าเราคือเหตุผลของความเจ็บปวดของทุกคน

และความเละเทะทุกอย่างรอบตัว

ว่าเรา... ไม่สมควรจะอยู่

.

เป็นอย่างนี้มานานค่ะ

ตั้งแต่ก่อนรู้ว่าโลกใบนี้มีสิ่งที่เรียกว่า "โรคซึมเศร้า"

ตั้งแต่ก่อนจะสงสัยว่าตัวเองป่วย

รู้แค่ว่า.... เราไม่เหมือนคนอื่น

และเหมือนต้องการความช่วยเหลือ

.

แต่ในเมื่อมันเป็นเรื่องของ "อารมณ์"

(ตอนนั้นเราไม่รู้เรื่องสารสื่อประสาทอะไรหรอก)

เราก็คิดแค่ว่า... "อยู่ที่มึงเองนี่ล่ะ ใครจะมาช่วยมึ้ง"

.

จนมาวันหนึ่ง เราเริ่มได้ยินเรื่องโรคซึมเศร้า

พอดูข้อมูลเกี่ยวกับอาการก็แค่

"เอ๊ะ.. คล้ายกูจังวะ" แล้วก็ไม่เคยทำอะไร

.

จนได้เจอวิกฤติในชีวิต

ที่เฉียดทำให้เราโยนชีวิตทิ้งไป

.

จนผ่านพ้นมันมาได้

.

จนคิดไปเองว่าดีขึ้นแล้ว

.

จนหลายปีที่ทรงๆ เซๆ ผ่านไป

.

อยู่ๆ ก็กลับมาหนักหนาอีก

แต่คราวนี้... ไม่สงสัยแล้ว พิจารณาแล้วว่าใช่แน่ๆ

.

ปรึกษาเพื่อนที่เป็นนักจิตวิทยา

เพื่อนก็ให้ exercise มาปฐมพยาบาลเบื้องต้น

และย้ำว่าต้องไปหาหมอ

แต่เราก็ยังกลัว.... สามีเราก็กลัว....

- - - - - - -

การรักษาด้านจิตวิทยา.. ฟังดูน่ากลัว

เหมือนเราเป็นบ้า เหมือนมนุษย์ไม่ปกติ

ภาพคนบ้าในหนัง ในละคร และในสื่อต่างๆ

ผุดขึ้นมาในหัว... เราจึงบอกตัวเองว่า

"กูไม่ใช่หนึ่งในนั้น"

.

ผ่านไปหลายปี

ข้อมูลเรื่องโรคซึมเศร้าเริ่มออกตามสื่อมากขึ้น

เราได้เรียนรู้ว่ามันเป็นภัยที่กำลังคุกคามสังคมอยู่

ในประเทศไทยมีคนเป็นโรคนี้ถึงกว่า 1.5 ล้านคน

มีคนพยายามฆ่าตัวตายปีละกว่า 600,000 คน

.

นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กอีกต่อไป

และมันไม่ได้มีแค่เรา

.

ประกอบกับที่เพื่อนใน Facebook คนหนึ่ง

เริ่มเล่าเรื่องที่เขาเป็นโรคซึมเศร้าบ่อยขึ้น

เหมือนมันเป็นเรื่องโคตรปกติธรรมดา

ในขณะที่ก็ได้ยินข่าว celebrity ที่เรารู้จัก

ฆ่าตัวตาย... คนแล้ว.... คนเล่า....

- - - - - - -

เมื่อ 2 ปีที่แล้ว เราเริ่มทำธุรกิจของตัวเอง

เรามีน้องๆ มีลูกค้าต้องดูแลหลายคนที่ต้องดูแล

.

อยู่มาวันหนึ่งก็ตกหลุมดำ

(ชื่อเล่นที่เราตั้งให้การซึมเศร้า)

โดนมันเล่นงานจนทำงานไม่ได้

.

วันนั้นถึงได้รู้ตัวว่าต้องทำอะไรซักอย่าง

มัวแต่กลัวก็ไม่มีประโยชน์อะไร

จึงตัดสินใจไปหาหมอและเริ่มรักษามาจนถึงปัจจุบัน

.

จนเราเห็นแล้ว...

ว่าโลกมันไม่จำเป็นต้องมืด

ว่าชีวิตมันอยู่ง่ายขึ้นได้

- - - - - - -

ถ้าไม่มีข้อมูลเรื่องโรคนี้ออกตามสื่อ

ไม่มีเพื่อนคนนั้นเล่าเรื่องตัวเองให้ฟัง

เราก็คงจะไม่รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องปกติ

- - - - - - -

มันไม่ใช่เรื่องใหม่หรอกค่ะ

เราแค่ เพิ่งได้ทำความรู้จักมัน

.

ใช่ค่ะ ทุกวันนี้ คนพูดเรื่องนี้กันมากขึ้น

มันดีแล้วที่คนออกมาพูดเรื่องนี้กันเยอะๆ

และทำให้สังคมเข้าใจว่ามันเป็นเรื่องปกติ

.

ยิ่งคนเข้าใจเรื่องนี้มากเท่าไหร่

ยิ่งคนรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องปกติ

ในการไปหาจิตแพทย์เท่าไหร่

เรา... ก็ยิ่งอาจสามารถช่วยชีวิตคนได้อีกเท่านั้น

.

อย่ามองเมิน อย่าหลบตา อย่าเพิ่งรำคาญ

อย่าโยนว่ามันเป็นแค่เทรนด์ที่วันหนึ่งจะหายไป

.

เพราะอาจมีคนที่เรารัก.... จำเป็นต้องรู้เรื่องนี้ก็ได้

- - - - - - -

สุดท้ายนี้ ถ้าคุณได้อ่านมาถึงตรงนี้

แล้วสงสัยว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่า

อย่าเก็บไว้กับตัวเองเลยค่ะ ไปหาหมอเถอะ จะได้รู้

ในระหว่างนี้ก็หยุดเกลียดตัวเองบ้าง

เกลียดโลก เกลียดทีวี เกลียดรูปปั้น

ถ่ายความผิดไปที่สิ่งอื่นบ้าง... อย่าแบกไว้คนเดียว

.

แล้วถ้าคุณเคยสูญเสียใครไปให้กับโรคซึมเศร้า

เสียใจด้วยจากใจจริงค่ะ แต่อย่าโทษตัวเองเลย

คุณทำดีที่สุดแล้ว มันไม่ใช่ความผิดของใครเลยค่ะ

- - - - - - -

~ กัลยกร นาคสมภพ ~

ผู้ก่อตั้งโครงการ

RAQUE Forward (รักก์ ฟอร์เวิร์ด)

#โรคซึมเศร้า #RAQUE #RAQUEForward